Ik zie nog voor me, hoe je tijdens een duik in de Rode Zee gebaarde je aan te blijven kijken, totdat de paniek voorbij was. Hoe je me regelmatig woordeloos aankeek, veelzeggend maar stil. Nog steeds hoor ik je lachen bij het over en weer sturen van funmail en voel ik de rust die je uitstraalt. Stille wateren. Aantrekken en afstoten, een onbesproken spel. Je handen om je notitieboek en de markers op het whitebord, de ene tekening na de andere. De bekentenis en de ontkenning. Diepgaande gesprekken, varen door Leiden. Je zachte sweater, groot genoeg voor twee. Zoveel herinneringen, zoveel gevoel. Dan ben ik het leven dankbaar, dankbaar voor dit stuk geluk. Fijne herinneringen als gegraveerd in m’n hart. Maar soms, man, wat kan ik je soms missen, nog steeds…

0 likes
(14 keer bekeken, 1 lezers vandaag)