Afgelopen maandag ben ik een nieuw project gestart bij een voormalige overheidsinstelling. Aangezien het de makkelijkste insteek is dat je wordt ingewerkt door de persoon die dezelfde functie tot dan toe heeft vervuld meldde ik me maandag dan ook bij het zittende hoofd. Nadat ze uitgebreid verslag had gedaan van haar ‘kamerverhuizing’ en de daarbij uitgevoerde schoonmaakperikelen was het tijd voor koffie, en na een uitgebreide verklaring over haar overstap van de mierzoete capucchino naar de Espresso met melk namen we eindelijk plaats op haar kamer.

“Tja, ik weet eigenlijk niet wat ik je allemaal moet vertellen” begon ze. Vanachter haar jampotglazen keek ze me wat wazig aan. Ik stelde voor om een voorstelrondje te lopen langs ‘mijn’ afdelingen en dat vond ze een goed plan. Zo’n goed plan zelfs dat we na deze 10 handen schudden gelijk maar doorhaalden naar de rest van de ‘overhead’.
Nadat we een aantal afdelingen achter ons hadden begon het me te duizelen, er blijken zo’n 50 lieden ‘binnen’ te zitten en los van het voorstellen kreeg ik de bijbehorende informatie over net vertrokken medewerkers en toekomstige wisselingen ook in m’n oren getoeterd. Bovendien was deze wisseling van de wacht nog lang niet bij iedereen bekend dus dat bericht draaide op elke kamer opnieuw.
Al met al zijn we met deze marathon best een tijd zoet geweest, waarna we weer op haar afdeling belandden. Ik vroeg haar met welke programma’s zoal wordt gewerkt en nadat ze hiervan een opsomming had gegeven zou ze me van elk programma wat laten zien. Ze startte met Exact en Outlook en verder dan dat is ze niet gekomen, het was haar na Outlook alweer ontgaan dat we hiermee begonnen om alle programma’s door te lopen. Bovendien zijn dat de twee programma’s waar ik haar meer over kan vertellen dan andersom. Tussendoor heeft ze me opnieuw wat wazig aangekeken, bijna vragende blikken alsof ze van mij input verwachtte.
Dinsdag heb ik de vergadercultuur leren kennen, maar liefst 4 stuks waarmee tenenkrommend 7 uren werden ingevuld. Of moet ik zeggen weg geluld? Tijdens de vergaderingen heb ik nagedacht over mijn tactiek voor de volgende dagen. Wat mij betreft was dit de eerste en laatste vergaderdag en los van dat leek het me beter gewoon te gaan werken en vragen te stellen als die boven kwamen borrelen. Die tactiek heb ik woensdag direct ingezet en dat helpt aanzienlijk. Het jaarwerk staat op de agenda en er zijn in dat kader voldoende taken te verzinnen die bij elk bedrijf hetzelfde zijn zonder dat je direct ingeburgerd hoeft te zijn in de bedrijfsstructuur en -activiteiten. Voorlopig ben ik maar eens met een ‘vertaallijst’ begonnen van alle afkortingen die ze gebruiken, typerend voor de overheid. Maandag zal het wel een druk dagje worden, dan moeten er 3 blaadjes van de agenda worden afgescheurd. 😀

0 likes
(16 keer bekeken, 1 lezers vandaag)