Het is midden in de nacht. De berichten op Sociale platforms zijn uitgedoofd en de e-mailbox en telefoon zijn in diepe rust. Voor me staat het derde glas port en uit de laptop op schoot klinkt muziek, mijn muziek. Eigen geluid dat de stilte om me heen verbreekt. Elk nummer sleept me mee naar de herinnering die eraan verbonden is en ik zweef.

Herinneringen aan wandelingen langs het strand in de striemende wind met de blik gericht op de surfers en kiters die de wind trotseren. Aan een cabrio rit op Kerstavond enkele jaren geleden, de kachel in de auto staat voluit en ik grijns naar wandelaars in galakleding, blij dat ik er niet tussen loop. Herinneringen aan een avond in de kroeg, zoals het hoort te zijn; relaxt, gezellig, druk en voorzien van drankjes en kletspraat. Aan een etentje in Haarlem, met zulk boeiend gezelschap dat ik me pas tijdens het afrekenen besef dat de tent ondertussen leeg is, op ons na.

Twijfels en dieptepunten van de afgelopen weken worden overruled door een blij en tevreden gevoel. Terwijl ik zachtjes meezing met de stemmen van Muse, Coldplay en Radiohead prijs ik me gelukkig met mijn gezondheid en dank ik in gedachten Meta, Pieter, Leo, Saskia, Tom, Astrid, René en nog een aantal anderen. Mensen die zich misschien maar half beseffen hoe groot de rol is die ze spelen in mijn gevoelswereld.

Terwijl ik de laatste slok port mijn keel laat strelen besluit ik op korte termijn diegenen te benoemen die veel voor me betekenen en hen ieder uit te nodigen voor een afspraak waarin ik de gelegenheid heb ze te vertellen wat ze voor me betekenen.

Met dit tevreden en blije gevoel sluit ik deze dag af, terwijl ik het laatste muziekje uit laat spelen.

0 likes
(27 keer bekeken, 1 lezers vandaag)