Een goed begin

Nog niet eerder heb ik zo’n mooie pauze tussen twee opdrachten gehad als nu. Meerdere weken vrij om zaken te regelen die erbij in schieten als een opdracht loopt, de voorbije periode te overdenken en af te sluiten en me open te stellen voor een nieuwe uitdaging. Ondanks dat de agenda van deze vrije weken behoorlijk volgepropt zat was er genoeg ruimte om bij te tanken en zo zat ik vanmiddag op locatie voor een tweede gesprek.

Achteraf heb ik me verbaasd over mezelf. Ik kan me van andere gesprekken nog wel herinneren dat ik wat gespannen was. Wat gaan ze vragen? Vallen mijn antwoorden wel in goede aarde? Kan ik deze opdracht wel aan? Complexe materie, tja wat is complex voor jullie en wat is het voor mij? Maar nu, ik zat in het bezoekershoekje te wachten tot ik werd opgehaald voor het gesprek, ‘wetende’ dat dit mijn volgende werklocatie zou worden.

Ontspannen zat ik aan de andere kant van de tafel, tegenover twee personen die me zouden gaan doorzagen over mijn leidinggevende capaciteiten en technische kennis, en gezien de inhoud van het eerste gesprek dat vorige week plaatsvond verwachtte ik allesbehalve een oppervlakkig, routinematig gesprek. En, hoe lastig de vragen soms ook te beantwoorden waren en hoe graag ik deze job ook wilde, ik was niet uit het lood te tikken. Ik was er volledig van overtuigd dat ze ‘de aangewezen persoon voor deze job’ tegenover zich hadden en het enige dat ik kon wensen was dat ze dat zelf ook zagen. Duidelijk geen makkelijke uitdagingen die me te wachten zouden staan en hoe meer ze me daarvan probeerden te overtuigen hoe duidelijker het voor mij werd dat ze me goed kunnen gebruiken. Geen spoor van twijfel aan mijn kant.

Nadat ik het parkeerterrein verlaten had liet ik het gesprek in mijn hoofd nog een keer voorbij draaien en vroeg me af waarom de gesprekken nu zo anders liepen dan anders. Zou dat komen doordat ik nu een fatsoenlijk aantal vrije weken achter de rug heb? Of dat ik er na de laatste, tot nu toe moeilijkste, opdracht eindelijk zelf van overtuigd ben dat ik in geen enkele situatie ten onder ga? Of komt dat omdat ik ‘wist’ dat dit de volgende job zou worden? Combinatie van factoren dan? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik aanstaande maandag mag starten!