De buitenbaan

Het was me het dagje wel weer in het verkeer. Vrijdagspits = gas los? No way vandaag. Vanmorgen nog optimistisch iets later op pad gegaan maar allesbehalve vrij baan en ergernissen alom.

Bij Zoetermeer meende de bestuurder van een Renaul Megane ‘Grand Tour’ dat hij het alleenrecht had voor de linkerbaan, wat hij me subtiel duidelijk probeerde te maken door maar eens te seinen terwijl hij op mijn achterbumper hing. Forget it mister, ik betaal ook wegenbelasting. De zondagsrijder voor me schoof tergend traag een baan naar rechts waarop ik besloot de auto achter me snel te laten vervagen in mijn binnenspiegel. Dat beeld werd al snel weer groter want kort daarna kropen we weer bumper aan bumper, kilometer na kilometer, totdat het tafereel van drie op elkaar geklapte auto’s achter ons lag.

Geirriteerd gooide ik de koets los en even leek het erop dat ik met iets meer dan 150km/h wat vertraging ongedaan kon maken. Een utopie want op de middelste baan kwam het in het hoofd van een 100-rijder op om zijn voorganger toch maar even in te gaan halen. Ik kon nog maar op één pedaal hangen en dat was de rem, waarop de ABS gretig aansloeg. Het scheelde weinig of ik had de beste man mijn stoere gril van wel heel dichtbij laten zien. Ik zette mijn stadionverlichting maar eens aan om kenbaar te maken dat hij wakker moest blijven en vervolgde mijn weg.

Op de terugweg was het geen haar beter. Tien kilometer file hoorde ik zeggen op de radio, maar het moet meer zijn geweest. Never mind, je bereikt vroeg of laat de bebouwde kom van je eigen stad en denkt er dan bijna te zijn, enkel nog een paar stoplichten. En echt, of ik het doelwit leek vandaag. Een tante Pollewop in een Toyota Starlet uit het jaar kruik propte zich voor me, binnenverlichting op volle sterkte terwijl deze tante een stripblaadje zat te lezen. Het blijkt niet altijd te kloppen dat vrouwen twee dingen tegelijk kunnen, want striplezen en stoplicht spotten gingen hier niet samen. Toen ze voor de tweede keer voor oponthoud zorgde en ik de drukte spuugzat was heb ik haar blaadje maar eens wat extra licht gegeven. Helpen deed het niet echt waarna ik besloot een sluiproute door de stad te nemen. Niet sneller maar je koets blijft tenminste rollen.

Zo langzamerhand vraag ik me af of het verkeer gewoon niet beter kan worden opgesplitst in snel- en langzaam verkeer. Zoiets als dat je vroeger, in misschien nu nog wel, had op de schaatsbaan, langzaam verkeer op de binnenbaan en snel verkeer op de buitenbaan. Op de binnenbaan kan eenieder zich dan concenteren op andere zaken dan autorijden en de buitenbaan kan dan worden gebruikt door ‘ons’, wij die het prettig vinden probleemloos van A naar B te rijden. Maar goed, ik mag me nog gelukkig prijzen, want de landgenoten die het vandaag van het OV moesten hebben waren nog slechter af, sommigen moesten het doen met een uur blauwbekken op het perron door een uitgevallen defecte trein.