Aswolk maakt plaats voor roze wolk

Er zijn van die momenten, dan heb ik genoeg van alles wat van de beeldbuis het LCD-scherm af spat.

Genoeg van de media die massaal met camera’s en microfoons op hun prooi duiken. Genoeg van de tegenstrijdige berichten over de olielekkage in de Golf van Mexico.
Genoeg van de discussie of we niet zo snel mogelijk weer terug moeten naar de gulden, of nee, helemaal uit de EU moeten stappen. Genoeg van het gekibbel of Jack de Vries nou wel of niet had moeten opstappen.
Genoeg van moorden die zijn gepleegd door mensen die net zijn vrijgelaten omdat justitie de eerdere doodsbedreigingen niet serieus heeft genomen. Genoeg van de verwijten aan het adres van Griekenland terwijl de andere Europese landen jarenlang met gesloten ogen de begrotingen van dat land goedkeurden.
Genoeg van het gekissebis over elkaars verkiezingsprogramma’s, wie wel of niet met de ander wil regeren en de flop die Kieswijzer heet. Flop, omdat de door partijen gegeven input niet hoeft te stroken met het eigen verkiezingsprogramma en daarmee kan worden afgestemd op de publieke opinie.
Genoeg van de aswolk en de stakingen die net zo lang voortduren totdat de vakbonden hun eisen ingewilligd zien.
Genoeg van de grote talenten die in Xfactor worden weggestemd terwijl de zwakkeren op andere gronden verder mogen strijden richting finale. Genoeg van programma’s als Ik hou van Holland en iets met De Leeuw.

En dan…dan vangt mijn blik een opname uit Mexico. Het verhaal over de zorgwekkende toename van het aantal (onopgeloste) moorden wordt al snel verdrongen door de achtergrondmuziek. Zuidamerikaanse muziek, vrolijke zonnige noten en snaren. Muziek in conflict met het verhaal en ik kies dan maar voor de muziek.
Herinneringen aan een ontspannen vakantie in Mexico, Puerto Vallarta om precies te zijn. Zonnige stranden, wuivende palmen, vers fruit en heerlijke koffie. Gegrilde gerechten op met zorg gedekte tafels terwijl muzikanten zich bescheiden tussen de stoelen door bewegen om het diner op te leuken met wat live muziek. Zorgeloos babbelen aan de bar met een Cuba Libre en nog even een papagaai voeren met een klokkenhuis voordat het parasailen start vanuit het rulle zand dat is voorverwarmd door de zon.

Ik blijf nog even hangen…op mijn roze wolk.