Na een schaduwrijke dag kom ik net over de drempel van mijn voordeur naar binnen gestruikeld. Ik mag dan zelf gedichten schrijven, nu krijg ik zo’n sterk staaltje cadeau;

Mijn Zonnetje

Je leven lijkt steeds sneller te gaan
Als je bedenkt waar nu te staan
Alles is echter van tevoren bepaald

Wanneer mag jij ontvangen waarop je hoopt
De tijd zal aangeven hoe het loopt
Hoe graag je ’t ook zou willen sturen
Helaas, je loopt tegen onzichtbare muren

Maar eens is daar het lot dat beslist
En komt je toe wat je nu nog mist
Je hebt dan lang genoeg je tol betaald

Vertrouwen in jezelf blijft een groot goed
Daarmee wordt je liefde gevoed
Blijf wie je bent, een stralend lichtje
Dat is mijn boodschap in dit gedichtje.

Heel veel liefs



0 likes
(21 keer bekeken, 1 lezers vandaag)