Een glimlach, en stiekem een traan,
tijdens de ondergang van de zon,
een klein moment om stil te staan,
bij waar het leven opnieuw begon.

Een nieuw pad, nog niet geplaveid,
wat schichtig kijk ik om me heen,
ik stap voorzichtig, nog met beleid,
en knoop moed en geloof aaneen.

En onderweg kijk ik naar binnen,
of moet ik zeggen, stel ik mij vragen,
hoe mijn ware geluk te ontginnen,
wat maakt mij blij en onverslagen?

Antwoorden rollen uit mijn hart,
zie, het schichtige wordt verjaagd,
en plannen, zo enthousiast gestart,
’t pad wordt bewandeld, onvertraagd.

Mijn ogen wijd open, het leven vertelt,
zie links en rechts, tekens en borden,
ik luister aandachtig en sta versteld,
hoe ‘eigen’ mijn doelen zijn geworden.

#dankbaar

0 likes
(36 keer bekeken, 1 lezers vandaag)