Met afgrijzen heb ik gisteren de mediaberichten gezien met betrekking tot de vliegtuigramp in Tripoli – Libië. Het nieuws bestond uit de melding dat er een vluigtuigongeluk had plaatsgevonden en dat één kind het had overleefd. De rest was mediasensatie. Er was namelijk nog niets te melden over de oorzaak en de  slachtoffers.

Hoe krijgt de media het voor elkaar om daar een hele avond mee te vullen? Luchtvaartverkenner Menno Baksteen zou iets moeten kunnen roepen over een mogelijke oorzaak, het vliegtuig was nog zo nieuw? Historicus en Afrikadeskundige Gerbert van der Aa verklaart waarom het niet aannemelijk is dat Libië de werkelijke oorzaak van de crash verborgen kan houden voor de rest van de wereld. Steven van der Heijden, CEO van TUI Nederland, legt uit dat er geen verband is tussen lowbudget tickets en veiligheid. Arnold Burlage, luchtvaartredacteur bij de Telegraaf, duikt vol op dit schokkende nieuws maar ontkent verontwaardigd de insinuatie dat hij wel opgewonden zal zijn geweest na het ter ore komen van de eerste berichtgevingen waarin werd gesproken over Nederlandse slachtoffers. En Jos van Roo, hoofd van het Landelijk Team Forensische Opsporing (LFTO) legt tot in detail schaamteloos uit hoe lichamen of delen daarvan met behulp van DNA materiaal van nabestaanden zullen worden geïdentificeerd.

In het nieuws worden nog even de statistieken uit de kast getrokken met betrekking tot vliegtuigcrashes in het verleden waarna wordt geconcludeerd dat het de ergste crash is in ruim 30 jaar, maar niet de allerergste. Nadat voor de zoveelste keer wordt ingezoomd op het jongetje dat de crash (tot nog toe) heeft overleefd, Ruben van Assouw, worden beelden getoond waarin sensatiebeluste reporters hard achter enkele (vermoedelijke) nabestaanden van slachtoffers aanrennen in de hoop nog wat paniek en tranen te kunnen filmen.

Nog even een closeup van een paar vliegtuigstoelen die zwaar gehavend zijn waarna verbinding wordt gezocht met een Nederlandse journalist ter plaatste. “Hoe is de situatie daar op dit moment?” Gelukkig maar, de gewone burger kan zich natuurlijk onmogelijk een voorstelling maken van een plaats des onheils als deze.

En dan…is daar de reactie van Hugo Borst in de uitzending van De Wereld Draait Door waarin Jacco Hoekstra, hoogleraar Luchtvaart -en Ruimtetechnologie aan de TU in Delft, aan tafel schuift om te filosoferen over de mogelijke oorzaken van deze ramp. Hugo onderbreekt het gesprek en vraagt Matthijs waarom dit interview eigenlijk plaatsvindt. Er is tenslotte geen nieuws?

Briljant, hij heeft volkomen gelijk. Je kunt avonden vullen met speculaties, zeker als je op zoek bent naar overeenkomsten met eerdere vluigtuigongelukken, of de aswolk er nog maar even bij haalt, maar wie zit daarop te wachten? Niemand, en al helemaal niet de familie en vrienden die hier elke minuut van het nieuws volgen in de hoop iets te zien of horen wat ze nog niet wisten. Iets dat het antwoord op hun brandende vraag een stapje dichterbij brengt.

Even vraag ik me af; is dit nou altijd al zo geweest? Waarom valt het me nu zo op? Dat antwoord is niet zo moeilijk; er is geen nieuws te melden, niet eens een klein beetje. Wij zijn dus die burgersukkels die uren aan de buis gekluisterd zitten, snakkend naar ‘nieuw nieuws’ en ons laten meeslepen in die mediasensatie, of er nou nieuws is of niet.

0 likes
(38 keer bekeken, 1 lezers vandaag)